Parents week and a lot of things

Daar ben ik weer!!! Het is weer eens een lange tijd geleden, dus het wordt weer eens tijd voor een mooi verhaal vanuit het verre westen.
Vorige week zijn pap en mam eindelijk gearriveerd in het pittoreske stadje Wilmington. Wat het stadje nog schilderachtig maakt is de aanwezigheid van 'the Dutch girl'. Whoehoe...ik laat mijn stempel hier al goed achter.

Op zaterdagavond ben ik met een taxi naar het vliegveld gegaan. Ik bestelde de taxi voor mijzelf, dus in mijn gedachten een gewone taxi voor maximaal 4 personen. Nee hoor, zoals ik al eerder vertelde dat de Amerikanen nogal kunnen overdrijven met een hele hoop dingen, zo ook met hun taxi's. Ik kom de hoek omgelopen, staat daar gewoon een busje, waar normaal wel 10 personen in passen, op mij te wachten. Oké dan! Met de lieftallige taxichauffeusse rijd ik naar het vliegveld. Ik loop naar binnen, realiseer me dat het vliegtuig al lang is geland en dus pap en mam moet vinden. Dus ik zoeken, zoeken, zoeken....maar gelukkig is het vliegveld niet zo heel groot (nee, daar overdrijven ze dan niet mee) en dat kwam voor mij goed uit. Zodra mam mij zag, kreeg ik meteen een dikke knuffel (die wel 5 minuten duurde) en natuurlijk gaf ik een dikke knuffel terug. Pap was al druk bezig met het regelen van de huurauto en een Amerikaanse Tom Tom , dus deze knuffel moest even op zich wachten.

Buiten de auto opgezocht op de parkeerplaats en de koffers in de kofferbak gezet. Althans, dat probeerden we. Helaas konden er geen twee koffers in de kofferbak, dus dan maar een op de achterbank. Pap was al lichtelijk geïrriteerd, maar alles ging verder goed. We gingen maar eens rijden met de Tom Tom aan, zodat we de weg goed konden vinden. Toen kwam pap op het brilliante idee om te schakelen en de 'zogenaamde' koppeling in te drukken, maar in een automaat bestaat er niet zoiets als een koppeling. Alleen gaspedaal en de rem. Dan mogen jullie drie keer raden welk pedaal hij indrukte!!! 1.......2.......3.......Natuurlijk, hij drukte de rem in. Moet toegeven dat we toen wel een goede riemtest hadden gehad. Ze deden het prima, want anders had ik met mijn gezicht tegen het voorruit aan gedrukt gezeten. Na dit kleine ongelukje, waar we na een lichtelijke shock toch smakelijk om konden lachen, reden we verder richting Hampton Inn & Suites. In het hotel de koffers gedumpt om vervolgens mij terug te brengen naar International House. Kon ik ze meteen laten zien waar ik deze 9 weken heb gewoond en de komende 8 weken nog mag wonen. Voor de mensen die weten hoe groot mijn kamer thuis is: Denk dan aan die ruimte, deel hem dan door 2, van deze helft kun je nog 1/3 afhalen en dan heb je de ruimte waarin ik woon. But I call it home for now!!!

Zondag hebben we downtown Wilmington onveilig gemaakt. Er was een soort van festival, wat voor Nederlandse begrippen meer op een braderie leek. Ze hadden eigenlijk meer eettentjes dan iets anders, maar goed....vreten is nou eenmaal een Amerikaans ding. Het was nogal een warme dag, dus snel wat drinken kopen, zodat we onszelf konden afkoelen. Na een wandeling van een uurtje en na wat mooie dingen te hebben gezien, vond ik dat het tijd was om eens een heerlijk ijsje te eten. Bij een van de ijssalons bestelden we een bol ijs. Nou let op, een bol ijs in Amerika is ......dan in Nederland. Rara wat het is!!! Natuurlijk ‘groter’ dan in Nederland. De eerste keer dat ik daar binnen kwam, wilde ik drie bolletjes (let op: bolletjus) ijs. De man achter de toonbank keek me erg raar aan en vroeg of ik niet liever twee bolletjes wilde hebben. Nou ja, dan maar twee bolletjes. Na een paar seconden raakte ik nogal geshockeerd over de grootte van de bollen (let op, ik gebruik nu het woord bollen) ijs. Ik begreep toen meteen waarom de man achter de toonbank er twee aanraadde in plaats van drie. Ik beschreef de grootte van de bollen daarom ook aan pap en mam, zodat ze niet voor een verrassing zouden komen te staan. Na het eten van het ijsje, kwamen we aan onze eerste shoppingspree toe. Pap en mam’s eerste keer in Walmart sinds 2003. We kochten een aantal praktische dingetjes, gingen nog naar Target en daarna wat eten. Na het eten mij dan toch maar thuis gebracht, zodat ik vroeg naar bed kon gaan. We zouden namelijk maandag naar Charlotte gaan en dat is nogal een stuk rijden.

Omdat ik redelijk verkouden begon te worden had ik medicijnen bij Target gekocht. Natuurlijk lezen we niet eerst de bijsluiter, nee gewoon innemen die handel. Ik nam er twee op zondagavond en daarna nog twee (let wel, dat was 1 dosering) op de maandagochtend. Om 8 uur vertrokken we dan richting Charlotte en de eerste twee tot drie uur van het ritje heb ik gewoon nog moeten slapen. Ik wist niet waar ik last van had. Wat bleek, de pillen waren alleen voor inname voor de nacht en niet ook nog eens voor de ochtend. Na 4 uur en een beetje kwamen we dan eindelijk in Charlotte aan. We parkeerden de auto en gingen meteen ergens wat eten. Het was dan ook lunchtijd. De sandwich was heerlijk, hoewel we nogal wat moeite moesten doen om uit te vogelen welke sandwich voor wie was. Bij het Visitor Center (oftewel het oerhollandse VVV) zochten we naar een stadswandeling/ plattegrond. Er reed een trolley van de ene kant van de stad naar de andere en ook nog eens van oost naar west. De trolley was ook nog eens gratis, dus daar gingen we dan. Noord zag er mooi uit, Zuid had ook haar goede kanten, West was een beetje kaal en Oost was ook niet zoveel soeps. De stad bestond voornamelijk uit grote gebouwen waarin banken gevestigd zaten. Zogenaamd was er een shopping center, maar helaas niet zoveel winkeltjes als we gehoopt hadden. Degene die er waren, waren nogal duur....dus niet helemaal voor ons weggelegd. Een klein uur later (waarin we nog wel het American Football stadion hebben gezien) hadden we dan ook genoeg van de stad gezien. Tijd om terug naar huis te gaan. Mam maakte nog een leuke opmerking in de auto: “Lin, nu kun je weer lekker slapen.” Linda: “Nee hoor, nergens voor nodig. Ik ben nu lekker wakker.” Afijn, een kleine 15 minuten later lag Linda inderdaad weer lekker te slapen. Tja, soms weet je niet waar het vandaan komt (tenzij je ’s morgens pillen slikt die niet voor de ochtend bestemd zijn). Ach, uitgerust was ik in ieder geval wel. Op de terugweg konden we Walmart niet overslaan, dus hop weer naar binnen. En de kerstspullen hingen al volop in de winkel. Ze laten er hier ook geen gras over groeien.

De dinsdag brak aan (tevens de laatste dag van mijn veel-te-korte hersftvakantie) en om nog wat van het weer te genieten, gingen we naar het strand. Het waaide redelijk tot stevig, maar dat zijn wij Hollanders toch inmiddels wel gewend. Eigenwijs zoals we zijn gaan we naar het strand en zoeken een plekje ver weg van alle andere mensen (pap’s idee) uit. In de buurt van een volleybalveld legden we onze handoeken neer, zodat we lekker konden gaan zonnen. Na een korte tijd vond een man het wel leuk om een volleybal zo lang mogelijk hoog te houden. Dat is op zich niet erg, maar helaas vond hij het ook nodig om er rare geluiden bij te maken. Na een paar minuten had hij toch wel de aandacht van alles mensen die om hem heen zaten/ lagen. Drie jongens gingen met hem een potje beachvolleybal spelen. Hoe verder het spel vorderde....hoe serieuzer hij werd. Het veld werd steeds en steeds meer afgebakend en elke keer voordat er iemand de bal had opgeslagen, keek hij constant om naar de veldlijnen (die hij zelf gemaakt had). Tja meneer, met zand werkt dat niet zo makkelijk. Ik zeg: Nogal obsessief of niet!!! De rare geluiden stopte helaas ook niet en als we goed keken, zagen we dat de jongens in het spel zich helemaal bescheurde. Ze hielden het nog aardig lang vol om met die kerel te spelen. Wij daarentegen hadden er op een gegeven moment wel genoeg van, zowel van het spel als van het strand. Voordat we vertrokken nog wel even op de pier rondgelopen en gekeken naar alle nieuwe manieren van vissen. In de verte zagen we onze volleyballer nog driftig bezig met zijn volleybal (in dit geval weer alleen, ik denk dat de jongens het hadden opgegeven).

Toen kwam helaas de woensdag en moest ik gewoon weer naar school. Ik had die dag een toets, waar ik minimaal voor geleerd had. Tja, dat krijg je als er belangrijk bezoek voor je is. Mijn gedachten waren niet echt bij de toets op dat moment. Gelukkig heeft de Dutch girl haarzelf weer van haar goede kant laten zien....want ze haalde maar liefst 87%. Whoehoe....mijn week kon niet meer kapot. Helaas dacht een van mijn docenten daar anders over. Ik zou vrijdag vrij nemen, zodat ik nog een extra dag met pap en mam had. Nou, mooi niet dus. Mijn docent vond het wel een goed idee om een nieuwsquiz te houden voor wel 12 punten (totaal aantal punten in semester: 700). Niet echt geweldig veel, maar toch wel belangrijk. Dus geen vrije vrijdag meer. Kwam achteraf ook wel goed uit, want op die dag was een van de jongens jarig. Hij werd 21, dus de grote 2 en 1!!! Voor de les wat boodschappen gedaan, taart gebakken en de tv kamer versierd. Toen snel naar de les, nieuwsquiz maken en daarna lekker met pap en mam naar een “Christmashouse”. Rara wat ze daar hadden????? Ja inderdaad, allemaal kerstspullen. Alle kamers stonden vol met spulletjes voor de kerst, met daarbij nog wat spullen voor Halloween en een groot aantal knuffels. We kwamen al helemaal in de sfeer en ik kan al niet wachten tot het kerst is!!! Joepie, maar eerst nog maar eens genieten van de komende weken. Het gaat namelijk ontzettend snel hier.

Die vrijdagavond hadden we dus het verjaardagsfeestje van Jeremy (kun je wel op een van de foto’s zien). Eerst taart eten en kado’s geven, daarna met flink wat alcohol naar een apartement buiten de campus en feesten maar. Het was echt een super gezellig feest en al snel was dan ook de alcohol op. En voor degene die het zich afvragen.....ja, daar heb ik zeker wel aan mee geholpen. In vergelijking tot de meeste jongens en meiden in de groep ben ik dan ook wel een veteraan in het drinken van alcohol.....een echte ‘de Kiefte’ dus. Nadat de alchohol op was, moesten we ons maar eens naar de club gaan begeven. Konden we daar mooi het feest voortzetten. Dat werd dan ook zeker goed gedaan en voor we het wisten was het al 2 uur en ging de club dicht. Vind dit nog steeds een belachelijke tijd, maar goed....daar kan ik helaas niks aan veranderen en dit geval was het misschien maar goed ook. Ik zou namelijk zaterdag nog een laatste dag met pap en mam op stap gaan, dus een beetje slaap kon ik wel gebruiken.

De zaterdag brak aan en ik zou om 11.00 uur opgehaald worden door pap en mam, maar helaas wilde mijn lichaam niet echt meewerken. Ik had natuurlijk een beetje te diep in het glaasje gekeken, dus Linda had aardig wat tijd nodig om op gang te komen. Gelukkig lukte mij dit nog net op tijd, zodat ik met dikke doppen naar de auto kon lopen. We zouden naar Jacksonville gaan, waar ook de marine en legerbasis zich bevinden. We wilden eens kijken hoe dit stadje eruit zag. Daar kwamen we na 2 uur rijden al snel achter. Onze Tom Tom liet het eerst afweten, zodat we een half uur bleven circuleren in hetzelfde gebied. Uiteindelijk vonden we downtown met ‘City Hall’en ‘the Police station’ etc. Nou, dat was dan ook alles wat er te zien was. Geweldig....ahum. Dan toch maar ergens anders heen. Er was een plaatsje bij het strand, waar ze allerlei geweldige strandhuizen hadden. Dat was een veel beter idee (ondanks dat het erg regende die dag). We hadden wat gegeten en liepen naar de pier, maar door het super slechte weer namen we toch maar niet het risico om op de pier rond te lopen. Het enige wat er dan ook eigenlijk maar te zien was, waren vissers, vissers en nog eens vissers. Tja, niet echt super bijzonder. Dus toen maar weer in de auto gestapt en nog wat rondgereden met onze tongen op onze voeten. Ik zat bijna te kwijlen bij alle mooie strandhuizen die ik zag. De ene was nog mooier dan de andere en ik zag mezelf dan ook al een kopen, helaas is daar toch wat meer geld voor nodig dan ik momenteel heb. We sloten onze laatste dag af bij Applebee’s of nee, Appletrees (of niet pap ;-)). We namen een ontzettend lekkere maaltijd, ook al was die een beetje te veel. Thank god voor de uitvinding van de doggybags of boxes!!! Na het eten brachten pap en mam mij weer terug naar I-house, zodat ze zelf nog wat extra tijd hadden om de koffer in te pakken. Ik kon op die manier nog even mooi genieten van een aantal films die ze in I-house aan het kijken waren. Goede afsluiter van de dag.

De zondag (tevens laatste dag van pap en mam hier) brak aan. Om 9 uur ’s morgens haalde pap mij op om mee te gaan naar het hotel. Kon ik daar mooi gratis en illegaal mee ontbijten. Ach, dat zien die Amerikanen toch niet. Werd ik mooi door de achterdeur binnen gelaten.....hihi.....en daarna heerlijk genoten van het erg lekkere ontbijt. Na het ontbijt nog wat laatste dingen ingepakt in de hotelkamer van pap en mam en toen weer terug naar I-house om mij af te zetten. Het afscheid nemen was toen wel echt aangebroken en verrassend genoeg vielen er geen tranen. Jullie zullen het niet geloven, maar we hadden het allemaal zo goed naar onze zin gehad, dat tranen gewoonweg niet nodig waren. Hoe is het mogelijk???? Ja, die vraag kwam ook in mij op. Pap en mam stapte weer in de auto en toen was het zwaaien geblazen, net zolang totdat ik ze niet meer kon zien. Dat was eigenlijk al vrij snel, omdat het parkeerterrein niet zo groot was. Het was weer tijd om terug te gaan naar de dagelijkse gang van zaken van de dag, alleen nu zonder pap en mam bij mij. Was toch wel even raar, maar het begon al snel weer te wennen vanaf maandag.

Heb ik trouwens nog steeds jullie aandacht????? Het is namelijk een erg lang verhaal, maar ja...ik heb dan ook al twee weken niks van me laten horen. Nou, dan nog even een korte samenvatting van de afgelopen week. Komt ie!!

Maandag een ‘paper’ in moeten leveren en ik heb nog nooit zo iets slechts ingeleverd. Tja, beter iets inleveren dan niets. Niets levert namelijk 0 punten op en iets inleveren maximaal 50 (‘not happening’ dacht ik dus). Update tussendoor: Linda heeft 50 van 50 punten gehaald. And again I say: Beat that you Americans!

Dinsdag had ik een toets voor een ander vak en ik had natuurlijk weer eens te weinig geleerd. Het begint langzaamaan een slechte gewoonte van mij te worden. De toets ging dan ook niet echt super geweldig. Wederom update: ik had een 7,1! Niet slecht, maar ook niet echt super goed. Laat ruimte over voor verbetering.
De rest van de week kon ik het gelukkig rustig aan doen en had ik geen grote projecten of toetsen die op mij lagen te wachten. Dat liet mooi ruimte over om mijzelf op te geven voor het volleybalteam. Deze werd vorige week opgericht met allemaal teamleden van International House. Nou zijn mijn volleybalkwaliteiten niet meer wat ze geweest zijn, maar ik kon het aardig bijbenen. Helaas ging ik al meteen af toen ik de opslag had. Haha....je zult het vast al raden, maar natuurlijk kreeg Linda de bal niet over het net. Was om te lachen, maar oefening baart kunst. Na een paar keer kreeg ik het toch voor elkaar. Dinsdag- en woensdagavond getraind en we hadden de smaak al aardig te pakken. Over een tijdje zullen we zelfs tegen andere teams moeten spelen, dus ik ben zeer benieuwd.

Mijn weekend begon met de leuke vrijdagavond. Met een grote groep zouden we naar de club gaan, om daar eens flink de beest uit te gaan hangen. We begonnen echter al in International House, door hier en daar wat alcohol te nuttigen. Ik had eindelijk weer een van mijn favoriete drankjes....ja hier komt ie(speciaal voor jou Pris): Pinada Colada met jus d’orange. Hmmmm....jammie, jammie, jammie. Wat heb ik dat gemist, natuurlijk is het geen boswandeling, maar ik moet toch iets. Het werd een gezellige avond en een goede inluider van het weekend. Heb dan ook tot 1 uur in bed gelegen op de zaterdag. Maar dat mag ook wel als je pas rond half 5 gaat slapen of was het toch half 6, ik weet het niet eens meer. De rest van het weekend dan toch maar rustig aan gedaan, want er moest ook nog wat huiswerk gemaakt worden. Daar heb ik mijn zondag dan ook mee besteed. Vanochtend brak dan toch weer die ‘ow zo fijne’ maandag aan en kon de schoolweek weer beginnen.

Dan is hier toch echt weer het einde van het verhaal aangebroken mijn lieve familie en vrienden. Ik hoop dat ik jullie weer heb kunnen entertainen met dit verhaal en dat jullie alweer met smart zitten te wachten op de volgende!!!!

Nogmaals dank jullie wel voor al jullie lieve berichtjes. Laat ze maar blijven komen, want ik vind het super leuk om te horen wat jullie van alle verhalen vinden. Voel je vrij om mij wat updates te geven over Nederland en het pittoreske dorpje Cuijk.

Foto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=LC4CG6RH

Howdy Folks!