Vacation adventures

Het is de dag na carnaval, rond 4.30 uur en dus schrikbarend vroeg in de ochtend. Gelukkig niet al te brak van de vier dagen feesten in het Land van Cuijk en omstreken. Rond half 7 arriveren pap en ik op Düsseldorf airport en ik ga dan ook meteen inchecken. Rond 7.10 uur was het wachten geblazen, want mijn vliegtuig zou pas rond 9.30 uur vertrekken. Dan maar naar Starbucks, ik bedoel, om al een beetje van de Amerikaanse sfeer op te snuiven (of in dit geval op te drinken). Ik nam een caramel frappuccino (small, want dat is al groot genoeg) en pap moest kennelijk nog een beetje wakker worden, dus nam hij een immens grote kop koffie. De mok was zo groot dat hij het zowat met twee handen vast moest houden.

Na dit heerlijke avontuurtje vonden we het tijd om even wat winkeltjes langs te struinen, niet dat we iets nodig hadden. Maar je moet toch iets met je tijd doen. We hadden twee rondjes gelopen en nog steeds was niet alle tijd om, pfff...Dan maar even op een bankje zitten en ironisch genoeg praten over hoe 'niet graag' we met een turkse vliegtuigmaatschappij zouden willen vliegen. Niet wetend dat een aantal dagen daarna een vliegtuig van een van deze maatschappijen zou neerstorten. Toeval?? Ik denk het niet. Ik mocht na een kleine 15 minuten door de controle heen, om daarna (ja, je raadt het al) nog eens 45 te wachten. Het enige wat ik daarover te zeggen heb is: Lang leve de iPod!! Hup het vliegtuig in en 13 uur later (- 6 uur tijdverschil) stond ik in Amerika op het vliegveld van Wilmington.

Ik werd gelukkig opgehaald door een aantal vrienden van mij en het wederzien was echt super leuk. Toen we eenmaal bij International House aankwamen, heb ik dan ook voornamelijk knuffels uitgedeeld aan iedereen die ik kende van vorig semester. Afijn, twee uur later...haha...nee hoor, het was maar een uur, gingen we lekker eten bij Wagoner Hall. Niet wetend dat ze daar die dag een karaoke show hadden. Mijn god, er waren een aantal ontzettend goed zingende mensen bij, maar helaas (zoals vaak te verwachten bij karaoke) waren er ook een hoop slechte stemmen bij. Iemand opperde het idee om met de internationale studenten het podium onveilig te maken. Natuurlijk werd ik daarin meegetrokken, dus 10 minuten later stonden we daar dan op het podium. Uit onze welgeschraapte keeltje klonk het nummer: Allstar van Smashmouth. Wat was het toch een geweldig nummer, beste van de avond...of niet...haha. Toch kregen we voor onze moeite nog wel een t-shirt (gratis wel te verstaan), iets wat ik in een semester lang niet gekregen heb...kreeg ik nu in een dag tijd.

Op vrijdag gingen we met een hele groep (wel 11 mensen) naar het strandhuis van Nick (of nou ja, zijn ouders dan). Ik kende een aantal van deze mensen niet, maar het beloofde een geweldige avond te worden en dat was het zeker ook. We speelden een spel, dronken wat (jaja, daar is ze weer ;-)) en aten heerlijke pizza. In een vlaag van aangeschotenheid (als dat al een woord is) besloten we met een aantal mensen het water in te gaan. Ik had een wit hempje aan en sprong toen de zee in. Kun je dan indenken wat water met een wit hempje doet??? Nou, ik denk dat ik geen beeld hoef te schetsen, maar gelukkig was het donker buiten...dus maar weinig mensen die het opmerkten. Rond 3 uur in de ochtend lag ik languit op de grond met een kussen onder mijn hoofd en viel dan ook in slaap. Een half uur later werd ik alweer wakker, omdat mijn kont toch echt zeer begon te doen op de harde ondergrond. Naar bed gaan leek me de beste optie, dus daar liep ik dan ook heen met mijn duffe hoofd. De volgende dag heerlijk wakker worden rond 12 uur met het geluid van de oceaan op de achtergrond en een heerlijk ontbijt wachtend in een leuk restaurantje onderweg terug naar de universiteit.

Eenmaal terug bij de uni (en het regende inmiddels pijpenstelen) was het tijd voor films, films en nog eens films....en natuurlijk was zondag geen uitzondering. Heerlijk, heerlijk luieren en hangen met iedereen!! Helaas moest deze (nu) Nederlandse studente haar Nederlandse huiswerk nog doen, zeker gezien het tijdverschil...moest er nog wel wat gedaan worden. Tja, je kunt niet altijd alleen maar vakantie vieren...maar op deze laatste hele dag in de States zal ik er nog zeker van genieten.

Dit is voorlopig mijn laatste verhaal vanuit de States, maar wie weet waar ik deze zomer heen mag gaan.

Later alligator!!